Ne, një popull i tradhtuar, i vjedhur dhe i sakatuar nga të gjitha qeveritë e pasluftës

Pyes vazhdimisht veten se si e lejuam veten të lëndohemi vazhdimisht në shpirt jo vetëm nga Serbia, Rusia dhe Franca dhe nga disa popuj e vende të Evropës Perëndimore që ushqejnë nostalgji, simpati dhe emocione shpirtërore ndaj Rusisë, por edhe nga disa fuqi të rëndësishme të Bashkimit Evropian, të ciliat ende kanë iluzione se serbët dhe Serbia e tyre do të heqin dorë nga Nëna Rusi dhe do të bëhen një anëtar i bindur i kombeve dhe shteteve evropiane?

Ne lejuam veten të lëndohemi vazhdimisht në shpirt sepse e trajtuam shtetin tonë të ri, i cili është ende i butë si djathi i dhisë, si një dhuratë nga qielli, sikur deti i gjakut që derdhëm nga venat tona për dy shekuj të ishte një det nga benzina që rrodhi nga tubat e gomës së kamionëve dhe makinave.

E kam theksuar vazhdimisht se armiku, të cilit pa kushte ia falim të gjitha mëkatet, veçanërisht të pafalshmet, kthehet në vendin e krimit për ta përfunduar atë, sepse ai ka vërejtur se ne jemi armiq të vetvetes.

Ne si popull i tradhtuar, i vjedhur dhe i sakatuar nga të gjitha qeveritë tona të pasluftës nuk duhet ta lejojmë kurrë krijimin e Asociacionit të Komunave Serbe në një Kosovë mjaftueshëm të zhveshur dhe të gjymtuar nga rregullimi multietnik i Marti Ahtisar-it, duke marrë parasysh faktin se jemi shumicë 96 përqindshe dhe se vëllezërit tanë në Jug të Serbisë trajtohen nga regjimi kriminal serb si bagëti që bartin mbi kurrizin e tyre barrën e rëndë të serbëve të pasur në tregun e Beogradit.

Po ky regjim kriminal serb i trajton edhe më keq vëllezërit tanë nga Jugu i Serbisë, të cilët ikën nga pashpresa dhe errësira e saj në vendet e Evropës Perëndimore për ta gëzuar lirinë dhe për ta siguruar ekzistencën e tyre, sepse atyre ua heq shtetësinë dhe ua ndalon kthimin.

Ne morëm dënimin e Zotit sepse nuk kërkuam dëmshpërblim nga Serbia gjenocidale për gjithçka që na bëri që nga koha e Grashaninit e deri më sot dhe sepse nuk kërkuam për vëllezërit tanë që jetojnë në jug të Serbisë, Asociacionin e Komunave Shqiptare, para se ta kërkonte atë prej nesh Serbia.

Fakti që një shtet gjenocidal si Serbia nuk i respekton kërkesat tona të drejta nuk do të thotë se ne duhet të ndalojmë së kërkuari ato.

Sepse aty ku ka një vullnet të sinqertë ka edhe një rrugë.

Hebrenjtë na kanë dëshmuar se vullneti shpërthen kodra përpara se ta arrijë qëllimin.

Ne nuk duhet të kemi iluzione se qeveria e Kurtit do të na shpëtojë e vetme atë që nuk kemi dashur ta shpëtojmë vetë, sepse kemi toleruar për një kohë tepër të gjatë politikanë tradhtarë, kriminelë dhe grabitqarë në pushtet, të cilët kanë ndjekur vetëm interesat e tyre të ngushta.

Ndaj të gjithë duhet të dalim në rrugë për t’i thënë jo padrejtësisë së madhe që po na vjen.

Ne ankohemi gjithmonë se si individë dhe si popull shumicë të një shteti që nuk është anëtar i OKB-së dhe që nuk njihet nga pesë shtete të Bashkimit Evropian, nuk kemi të drejtë të bëjmë padi ndërkombëtare kundër Serbisë.

Por shpresoj që askush nuk i ndalon vëllezërit dhe motrat tona që kanë nënshtetësi të shteteve më të fuqishme evropiane, të bëjnë padi civile kundër shtetit serb në Gjykatën e Strasburgut.

Apo edhe kjo është e ndaluar?

Unë nuk jam ekspert juridik, por nëse paditë civile kundër regjimit kriminal serb dhe shtetit të tij gjenocidal nuk lejohen për motrat dhe vëllezërit tanë që kanë shtetësinë e shteteve më të fuqishëm në Evropë, atëherë anëtarësimi ynë në Këshillin e Evropës është gjëja më e mirë që mund të na ndodhë.

Sepse pa u bërë shteti ynë anëtar i Këshillit Evropian, nuk mund të bëhet anëtar i NATO-s.

Do të vijë dita kur do t’i lutemi Zotit me trup dhe me shpirt që të na lejojë t’i kthehemi rrënjëve tona katolike.

Por do të jetë shumë vonë sepse ne nuk do të mund ta shpëtojmë shtetin tonë.

Kjo është arsyeja pse është më mirë ta bëjmë tani, kur kemi ende një shans për të shpëtuar gjithçka që mund të shpëtohet.

E di që shumë prej jush do të thonë se kjo është e pamundur.

Por edhe topi i bores nuk bëhet kurrë ortek nëse nuk bie nga maja e bjeshkës .